Βιογραφικό Άρη Σταθάκη (1943-2014)

Ο Άρης Σταθάκης γεννήθηκε στον Ασωπό Λακωνίας στις 25 Μαρτίου 1943. Σε ηλικία τριών μηνών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του, στη γειτονιά των Θεών, την Πλάκα, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε στη Βιομηχανική Σχολή του Πειραιά, αλλά επαγγελματικά τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Η σταδιοδρομία του ξεκίνησε το 1968, ως συντάκτης αυτοκινήτου (μια ιδιαίτερα αγαπητή ειδικότητα εκείνη την εποχή) στην εφημερίδα «Νέα Πολιτεία» και ένα χρόνο αργότερα (1969) παντρεύτηκε την αγαπημένη του Σοφία Μυλωνάκη με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και τη Χριστίνα.

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με την εφημερίδα «Απογευματινή» ως συντάκτης αυτοκινήτου, εξωτερικών ειδήσεων και αρθρογράφος (1970-1990), με τα περιοδικά «Auto-Εξπρές», «4 Τροχοί», «Car & Driver», «Πίστες και Δρόμοι» και «Τα Νέα της ΕΛΠΑ», ως διευθυντής, αρθρογράφος και συντάκτης, καθώς και με τον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 984», ενώ υπήρξε ανταποκριτής της ολλανδικής ραδιοφωνίας NOS. Από  το 1987 έως και το 1993 κλήθηκε να μεταδώσει αγώνες Formula 1 στην ΕΡΤ και τον Antenna.

Απέκτησε μεγάλη φήμη από το 1990 έως το 2004 ως καταρτισμένος, έγκυρος αλλά και ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο δημιουργός και παρουσιαστής 2.000 και πλέον ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών στην ΕΤ1 και τον ΑΝΤ1 («Οδηγώντας με τον Άρη Σταθάκη», «Από τη Θέση του Οδηγού» και «60 δευτερόλεπτα με τον Άρη Σταθάκη») με ενδιαφέροντα θέματα για τα μηχανοκίνητα οχήματα και την οδική ασφάλεια, δίνοντας χρήσιμες και ψύχραιμες συμβουλές στους οδηγούς δικύκλων και τεσσάρων τροχών. Θεωρείται πρωτεργάτης της διάδοσης της οδικής ασφάλειας στη χώρα μας, μαθαίνοντας στους Έλληνες τη χρήση της ζώνης ασφαλείας και του κράνους. 

Επί σειρά ετών διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Οδηγών Αγώνων Αυτοκινήτων (1975-1977 & 1980-1984)  Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Συντακτών Αυτοκινήτου και Μοτοσυκλέτας /ΕΣΣΑΜ (1990-1998), μέλος της Εθνικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας (1996) και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης από το 2012 έως τον θάνατό του, στις 13 Ιουνίου 2014. 

Εκλεγμένος από το 1997 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στον Δήμο Αθηναίων ανέλαβε τη θέση του Αντιδημάρχου, του εκπροσώπου Τύπου, του Προέδρου της Δημοτικής Επιχείρησης Ελέγχου Στάθμευσης απομακρύνοντας από τους δρόμους χιλιάδες εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα και διοργανώνοντας σεμινάρια για την ενημέρωση των τροχονόμων πάνω σε θέματα νέας τεχνολογίας, καθώς και του Προέδρου του Οργανισμού Οδικής Ασφάλειας, όπου μελέτησε τις συνθήκες μετάβασης και επιστροφής των μαθητών στα σχολεία, υπέδειξε τις απαραίτητες αλλαγές για την ασφαλή κίνησή τους και εκτύπωσε φυλλάδια με συμβουλές προς τους γονείς, ενώ το 2003 καθιέρωσε το μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής/οδικής ασφάλειας σε 171 δημοτικά σχολεία του Δήμου Αθηναίων, διοργανώνοντας παράλληλα και σεμινάρια για δασκάλους.

Εξελέγη βουλευτής της Β’ Περιφέρειας Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2004 και του 2007. Διετέλεσε Κοσμήτορας της Βουλής (2007-2009), Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών (2008-2009), μέλος των Επιτροπών «Κοινωνικών» και «Περιβάλλοντος», ενώ με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε η Δικομματική Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας της Βουλής, στην οποία ήταν Πρόεδρος.

Αξίζει να σημειωθεί, πως είχε εκλεγεί χωρίς ομιλίες, συγκεντρώσεις, αφίσες και φωτογραφίες. Δεν διέθετε πολιτικό γραφείο, ούτε οδηγό. Αρνήθηκε να απασχολήσει αστυνομικούς-σωματοφύλακες. Ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου που παρέδωσε το βουλευτικό αυτοκίνητο και κυκλοφορούσε με το δικό του υβριδικό όχημα, προτείνοντας όλοι οι συνάδελφοί του να διέθεταν μικρά παρόμοιας τεχνολογίας.

Με ερωτήσεις του είχε ζητήσει να δημιουργηθεί ειδικός φορέας οδικής ασφάλειας, να παραδίδονταν θεωρητικά μαθήματα αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας στους μαθητές της Β’ Λυκείου καθώς και μαθήματα Α’ βοηθειών σε νέους και παλιούς οδηγούς, να δινόταν δωρεάν ένα κράνος σε κάθε οδηγό που έπαιρνε δίπλωμα μοτοσυκλέτας, να άλλαζε ριζικά το σύστημα εκπαίδευσης και εξέτασης των υποψηφίων οδηγών, να γινόταν εξορθολογισμός των ορίων ταχύτητας, να κρίνονταν οι προαγωγές των διοικητών της Τροχαίας από το ουσιαστικό τους έργο και όχι από τον αριθμό των κλήσεων, να επιτρεπόταν η πετρελαιοκίνηση στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, να απομακρύνονταν από τους δρόμους οι παράνομες και επικίνδυνες πινακίδες, να παραχωρείτο προσωρινά ένα μέρος του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό για αγώνες ντράγκστερ (400μ σε ευθεία), όπου οι νέοι θα εκτονώνονταν σταματώντας τις επικίνδυνες κόντρες στους δρόμους, να ενημερώνονταν οι δικαστές πάνω σε θέματα νέας τεχνολογίας κ.ά.

Ως μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Κ.Ο.Κ. είχε προτείνει να γίνονταν αυστηρότερα τα πρόστιμα για παραβάσεις που επιφέρουν τον θάνατο και να μειώνονταν όσα αφορούσαν τυπικές παραβάσεις.

Το 2005, ωστόσο, παραιτήθηκε από τη θέση του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας καθώς «δεν γινόταν τίποτα από όσα στόχευε να υλοποιήσει», αλλά κυρίως γιατί …δεν είχαν ορισθεί ποτέ τα μέλη που θα την απαρτούσαν.

Ήταν εμπνευστής και οργανωτής του Διαγωνισμού Οικονομίας, μιας σειράς αγώνων με χειροποίητα αυτοκίνητα που είχαν κατασκευάσει ομάδες φοιτητών, μαθητών, προσκόπων, αλλά και οικογένειες, ενώ κατά την περίοδο των μεγάλων εξόδων από την Αθήνα, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τους οδηγούς, τοποθετούσε σε καίρια σημεία πάνω σε ειδικά βάθρα τρακαρισμένα αυτοκίνητα με μηνύματα για την οδική ασφάλεια.

Ο ίδιος συμμετείχε ως οδηγός και συνοδηγός σε δεκάδες αγώνες αυτοκινήτου από το 1967 έως το 1982, αλλά και αργότερα έως το 2007 σε πολλούς ειδικούς και επετειακούς αγώνες.

Τιμήθηκε με το δημοσιογραφικό βραβείο του Ιδρύματος Μπότση το 1992 «Για την προσφορά του στην κοινωνία» και από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην Οδική Ασφάλεια, το 2008.

Με ερωτήσεις του είχε ζητήσει να δημιουργηθεί ειδικός φορέας οδικής ασφάλειας, να παραδίδονταν θεωρητικά μαθήματα αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας στους μαθητές της Β’ Λυκείου καθώς και μαθήματα Α’ βοηθειών σε νέους και παλιούς οδηγούς, να δινόταν δωρεάν ένα κράνος σε κάθε οδηγό που έπαιρνε δίπλωμα μοτοσυκλέτας, να άλλαζε ριζικά το σύστημα εκπαίδευσης και εξέτασης των υποψηφίων οδηγών, να γινόταν εξορθολογισμός των ορίων ταχύτητας, να κρίνονταν οι προαγωγές των διοικητών της Τροχαίας από το ουσιαστικό τους έργο και όχι από τον αριθμό των κλήσεων, να επιτρεπόταν η πετρελαιοκίνηση στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, να απομακρύνονταν από τους δρόμους οι παράνομες και επικίνδυνες πινακίδες, να παραχωρείτο προσωρινά ένα μέρος του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό για αγώνες ντράγκστερ (400μ σε ευθεία), όπου οι νέοι θα εκτονώνονταν σταματώντας τις επικίνδυνες κόντρες στους δρόμους, να ενημερώνονταν οι δικαστές πάνω σε θέματα νέας τεχνολογίας κ.ά.

Ως μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Κ.Ο.Κ. είχε προτείνει να γίνονταν αυστηρότερα τα πρόστιμα για παραβάσεις που επιφέρουν τον θάνατο και να μειώνονταν όσα αφορούσαν τυπικές παραβάσεις.

Το 2005, ωστόσο, παραιτήθηκε από τη θέση του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας καθώς «δεν γινόταν τίποτα από όσα στόχευε να υλοποιήσει», αλλά κυρίως γιατί …δεν είχαν ορισθεί ποτέ τα μέλη που θα την απαρτούσαν.

Ήταν εμπνευστής και οργανωτής του Διαγωνισμού Οικονομίας, μιας σειράς αγώνων με χειροποίητα αυτοκίνητα που είχαν κατασκευάσει ομάδες φοιτητών, μαθητών, προσκόπων, αλλά και οικογένειες, ενώ κατά την περίοδο των μεγάλων εξόδων από την Αθήνα, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τους οδηγούς, τοποθετούσε σε καίρια σημεία πάνω σε ειδικά βάθρα τρακαρισμένα αυτοκίνητα με μηνύματα για την οδική ασφάλεια.

Ο ίδιος συμμετείχε ως οδηγός και συνοδηγός σε δεκάδες αγώνες αυτοκινήτου από το 1967 έως το 1982, αλλά και αργότερα έως το 2007 σε πολλούς ειδικούς και επετειακούς αγώνες.

Τιμήθηκε με το δημοσιογραφικό βραβείο του Ιδρύματος Μπότση το 1992 «Για την προσφορά του στην κοινωνία» και από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην Οδική Ασφάλεια, το 2008.